دی متیل فرمامید(DMF)
شرکت تولیدی-بازرگانی شیمیاپلیمر
دی متیل فرمامید یک ترکیب آلی با فرمول (CH3)2NC(O)H است. این مایع بی رنگ که معمولاً به اختصار DMF نیز می نامند (اگرچه این مقدار اولیه گاهی برای دی متیل فوران یا دی متیل فومارات استفاده می کنند)، این مایع بی رنگ با آب و اکثر مایعات آلی قابل اختلاط است. DMF یک حلال رایج برای واکنش های شیمیایی است. دی متیل فرمامید بی بو است، اما نمونه های درجه فنی یا تخریب شده اغلب به دلیل ناخالصی دی متیل آمین بوی ماهی دارند. ناخالصی های تجزیه دی متیل آمین را می توان با پاشیدن نمونه ها با گاز بی اثر مانند آرگون یا با سونیک کردن نمونه ها تحت فشار کاهش یافته حذف کرد. همانطور که از نام آن مشخص است، از نظر ساختاری با فرمامید مرتبط است. DMF یک حلال قطبی (آب دوست) آپروتیک با نقطه جوش بالا است. واکنش‌هایی را که از مکانیسم‌های قطبی پیروی می‌کنند، مانند واکنش‌های SN2، تسهیل می‌کند.
ساختار و خواص:
همانطور که برای اکثر آمیدها، شواهد طیف‌سنجی ویژگی پیوند دوگانه جزئی را برای پیوندهای C-N و C-O نشان می‌دهد. بنابراین، طیف مادون قرمز فرکانس کشش C=O را تنها در 1675 سانتی متر-1 نشان می دهد، در حالی که یک کتون نزدیک به 1700 سانتی متر-1 را جذب می کند.
واکنش ها:
DMF توسط اسیدها و بازهای قوی به ویژه در دماهای بالا هیدرولیز می گردد. با هیدروکسید سدیم، DMF به فرمت و دی متیل آمین تبدیل می گردد. DMF در نزدیکی نقطه جوش خود تبدیل به دکربونیلاسیون می شود و دی متیل آمین می دهد. بنابراین تقطیر تحت فشار کاهش یافته در دماهای پایین تر انجام می گردد.
تولید:
این ماده اولین بار در سال 1893 توسط شیمیدان فرانسوی آلبرت ورلی (8 ژانویه 1867 – 27 نوامبر 1959) با تقطیر مخلوطی از دی متیل آمین هیدروکلراید و فرمت پتاسیم تهیه شد.DMF را از ترکیب متیل فرمات و دی متیل آمین یا واکنش دی متیل آمین با مونوکسید کربن تهیه می کنند.اگرچه در حال حاضر غیر عملی است، DMF را می توان از دی اکسید کربن فوق بحرانی با استفاده از کاتالیزورهای مبتنی بر روتنیم تهیه کرد.