رزین اکریلیک

رزین های اکریلیک برای پوشش ها

رزین های اکریلیک مواد پلیمری حاوی مونومرهای اکریلیک به صورت محلول، پراکندگی یا جامد هستند. این مونومرها معمولاً استرهای اسیدهای اکریلیک، متاکریلیک یا مشتقات آنها هستند و می‌توانند با معرفی گروه‌های شیمیایی مختلف (گروه‌های R) عامل‌دار شوند. مونومرهای دیگر را نیز می توان در زنجیره های پلیمری گنجاند تا رزین هایی با خواص متفاوت یا هزینه کمتر به دست آید. آنها معمولا در بسیاری از کاربردهای مختلف، از پوشش‌های صنعتی مبتنی بر حلال و آب گرفته تا پوشش‌های معماری استفاده می‌شوند. در مورد دسته بندی اصلی رزین های اکریلیک، اشکال مختلف و معیارهای انتخاب برای انتخاب بهترین محصول برای فرمولاسیون خود بر اساس کاربرد نهایی آشنا شوید.مونومرهای دیگر نیز می توانند در زنجیره های پلیمری گنجانده شوند تا رزین هایی با خواص متفاوت یا هزینه کمتر به دست آید.

به طور کلی رزین های اکریلیک مقاومت شیمیایی و فتوشیمیایی خوبی از خود نشان می دهند. آنها معمولا در بسیاری از کاربردهای مختلف، از پوشش‌های صنعتی مبتنی بر حلال و آب گرفته تا پوشش‌های معماری استفاده می‌شوند.بسته به ترکیب آنها، می توان رزین های اکریلیک را به 2 دسته مختلف تقسیم کرد: رزین های اکریلیک خالص و رزین های پیچیده تر که حاوی مونومرهای اضافی نیز هستند.

پارامترهای کلیدی رزین اکریلیک عبارتند از:

Tg (دمای انتقال شیشه ای)
میانگین وزن مولکولی پلیمرها و
توزیع وزن مولکولی پلیمریاین پارامترها بر خواص رزین (ویسکوزیته، پراکندگی …) و بر روی فیلم / پوشش نهایی به دست آمده (انعطاف پذیری / سختی …) تأثیر می گذارد

رزین های اکریلیک خالص

اینها فقط مونومرهای اکریلیک دارند. بر روی هر مونومر عملکردهای مختلف (گروه های R) امکان پذیر است. رایج ترین آنها عبارتند از:

اتم های ساده هیدروژن که منجر به حضور گروه های کربوکسیل در پلیمر می شود

گروه های غیر واکنشی، به عنوان مثال زنجیره های آلکیل که فقط حاوی کربن و هیدروژن هستند. این ممکن است از واکنش با سایر ترکیبات جلوگیری کرده و در نتیجه مقاومت شیمیایی رزین را بهبود بخشد.

گروه‌های واکنش‌دهنده، به‌عنوان مثال حاوی توابع هیدروکسی، که می‌توانند با ایزوسیانات‌ها یا ملامین‌ها، یا توابع گلیسیدیل (گروه اپوکسی) واکنش دهند که با آمین‌ها، اسیدهای کربوکسیلیک واکنش نشان می‌دهند… همچنین، این گروه‌ها امکان اتصال بین زنجیره‌های پلیمری (پیوند متقاطع) را فراهم می‌کنند. برای تشکیل یک ماده پلیمری قوی تر.

رزین های اکریلیک پیچیده

احتمالاً استایرن بیشترین استفاده را دارد و رزین های حاصل به نام استایرن- اکریلیک شناخته می شوند. مونومرهای استایرن به طور قابل توجهی ارزانتر از مونومرهای اکریلیک هستند. آنها برای افزایش مقاومت در برابر آب و منجر به مقاومت قلیایی و بهبود سختی شناخته شده اند. با این حال رزین های استایرن-اکریلیک اغلب در معرض زرد شدن و گچی شدن هستند، مسائلی که کاربردهای بالقوه آنها را کاهش می دهد.