پلی اورتان ها نام عمومی پلیمرهایی است که دارای پیوند یورتانی می باشند. پیوند یورتانی از طریق واکنش افزایشی بین یک گروه ایزوسیانات و یک ترکیب دارای هیدروژن فعال ، مثل گروه هیدروکسیل تشکیل شده است.
فوم سخت پلی یورتان در گستره وسیعی از دما به‌عنوان عایق حرارتی به‌کاربرده شده است. برای مثال این نوع فوم در عایق‌کاری ازت مایع در ۱۹۶- درجه سلسیوس و بخار در ۱۲۶+ درجه سلسیوس به کار برده شده است.
مزایای پلی اورتان (pu)
پلی اورتان (pu) مزیت‌های این فوم عبارت‌اند از:
1- هدایت حرارتی کم که از تمامی مصالح عایق متداول دیگر کمتر است
2- وزن سبک
3- استحکام بالا
4- قابلیت بسیار زیاد در پذیرش تغییر در فرمولاسیون جهت برآورده کردن انتظارات کاربردی
5- چسبندگی قوی به بسیاری از مواد
6- نفوذپذیری کم در برابر بخارآب
7-مقاومت حرارتی بالا
8- قابلیت فوم شوندگی در محل برای پر کردن شکل‌های پیچیده
کاربرد پلی اورتان (pu)
ساخت قالبهای پلاستیکی ، الگوبرداری از سطوحی که نیاز به وضوح کامل دارند .
مدل ســازی ، الگوسازی ، راپید پروتوتایپ ، مراحل کم فشار در قالبهای تزریقی ، قالبهای مقاوم در برابر کشش ، شبیـــه سازی ترموپلاستیکی مانند پلی پروپیلن ها ، وکیوم کستینگ های سنگین و بزرگ ، مدل های بسیارشـفاف ، الگوبرداری از سطوح صاف ؛ تكثیر قالبهای بتنی و سرامیكی ؛ قالب گیری برای مدلهایی كه تكــثیر جزئیات درآنها اهمیت دارد ساخت نمونه مستر ؛ ساخت نمونه اصلی برای قالب های وكیوم فرمینــــگ ؛ ساخت قالب با مقاومت های سایشی بالا ساخت قالب های بزرگ و کوچک و ساخت قالبهای سریع تنظــیم شده جهت ریخته گری های بزرگ و ضخیم
پلی‌اورتان پلیمری پرکاربرد
در اواخر سال ۱۹۸۰ تعدادی از دانشمندان شیمی، ساختار و مورفولوژی سطح پلی‌اورتان‌ها را مورد بررسی قرار دادند و به تدریج روش‌های جدید پوشش دهی سطح به همراه پیوندهای مواد دیگر به سطح پلی‌اورتان‌ها، با هدف بهبود سازگاری با خون ابداع شد.
الاستومرهای پلی‌اورتانی، خانواده‌ای از کوپلیمرهای توده‌ای بخش شده‌است که کاربردهای مهمی در زمینه‌های گوناگون صنعتی و پزشکی پیدا کرده‌است. اولین پلی‌اورتان، از واکنش دی ایزوسیانات آلیفاتیک با دی آمین به دست آمد. اتو بایر و همکارانش اولین بار این پلی‌اورتان را معرفی نمودند که به شدت آب دوست بود و بنابراین به عنوان پلاستیک یا فیبر نمی‌توانست مورد استفاده قرار گیرد. واکنش بین دی ایزوسیانات‌های آلیفاتیک و گلیکول‌ها منجر به تولید پلی‌اورتانی با خصوصیات پلاستیکی و فیبری گردید. به دنبال آن، با استفاده از دی ایزوسیانات آروماتیک و گلیکول‌های با وزن مولکولی بسیار بالا، پلی‌اورتانی به دست آمد که خانواده مهمی از الاستومرهای ترموپلاستیک به‌شمار می‌رود.
خواص اورتان‌ها از مواد ترموست بسیار سخت تا الاستومرهای نرم تغییر می‌کند. از پلی‌اورتان‌های ترموپلاستیک، در ساخت وسایل قابل کاشت بسیار مهمی استفاده می‌شود، چرا که دارای خواص مکانیکی خوب نظیر استحکام کششی، چقرمگی، مقاومت به سایش و مقاومت به تخریب شدن، به علاوه زیست سازگاری خوب می‌باشند که آن‌ها را در گروه مواد مناسب جهت کاربردهای پزشکی قرار می‌دهد.